มาลาล่า ยูซุฟไซ :ผู้เรียกร้องความเสมอภาคและสันติภาพ

มาลาล่า ยูซุฟไซ เป็นเด็กหญิงชาวปากีสถานที่ถูกยิงโดยกลุ่มตาลิบันจนได้รับบาดเจ็บสาหัส และภายหลังได้รับการรักษาพยาบาลในประเทศอังกฤษจนดีขึ้น เธอได้ขึ้นกล่าวสุนทรพจน์ในที่ประชุมสหประชาชาติ ณ กรุงนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา ในฐานะตัวแทนเรียกร้องให้เกิดความเสมอภาคด้านการศึกษาของเด็กๆ ทั่วโลก

เธอกล่าวสุนทรพจน์ด้วยน้ำเสียงที่ทรงพลัง แววตาที่มุ่งมั่นและเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง มีข้อความบางตอนว่า

“ สำหรับพี่น้องทุกคน จำไว้หนึ่งอย่างว่า วันมาลาล่า ไม่ใช่วันของข้าพเจ้าแต่เป็นวันของเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงทุกคนที่ส่งเสียงสู้เพื่อสิทธิของพวกเขาเอง” 

การที่เธอกล่าวย้ำให้ทุกคนจำประโยชน์นี้ เพราะเธอไม่ต้องการให้ใครมาสนใจในตัวเธอว่าจะเป็นอย่างไรจะถูกยิงอีกสักสองสามนัดหรือว่าอย่างไรแต่สิ่งที่เธอต้องการให้ทุกคนสนใจคือสิทธิเสรีภาพของเด็กที่ควรจะได้รับ

ในปัจจุบันมีนักเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิมนุษยชนและคนทำงานด้านสังคมหลายร้อยคน ที่มิได้ลุกขึ้นสู้เพื่อสิทธิของตัวเองเท่านั้น แต่ต่อสู้เพื่อบรรลุเป้าหมายของการสร้างสันติภาพ การศึกษา และความเท่าเทียมกันของมนุษย์แต่ไม่มีใครรู้จักสุดท้ายต้องจบชีวิตไปอย่างเงียบงัน 

ในกรณีของมาลาล่าก็เช่นเดียวกันถึงแม้ว่าเธอจะมีความกล้าหาญและเข้มแข็งทางจิตใจมากเพียงใด ถ้าเธอไม่รับการช่วยเหลือจากสหประชาชาติข้อเรียกร้องรวมทั้งร่างกายของเธอก็คงต้องเงียบหายไปเช่นกัน

การที่เธอได้ผ่านช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตอย่างกล้าหาญทำให้เสียงของเธอกลับมาดังยิ่งขึ้น แม้ในพื้นที่แถบอาเซียซึ่งไม่ค่อยสนใจเรื่องสิทธิเสรีภาพของพลเมืองเท่าไหร่ยังให้ความสนใจในข้อเรียกร้องของหญิงสาวที่ชื่อมาลาล่า

ในมหกรรมหนังสือระดับชาติครั้งที่ ๑๙ ที่จัดขึ้นเมื่อเดือนตุลาคมที่ผ่านมาหนังสือ “I AM MALALA” ที่ว่างชั้นเดียวกับหนังสือที่เขียนเกี่ยวกับการยึดอำนาจของรัฐบาลทหาร ขายดีเป็นอำดับต้นของงานในครั้งนี้

ก่อนที่เธอจะลงจากเวทีกล่าวสุนทรพจน์ เธอได้ย้ำถึงจุดยื่นในการออกมาเรียกร้องในครั้งนี้ว่า

 “การที่กลุ่มตาลิบันได้ยิงที่ศีรษะข้างซ้ายของเธอ แล้วยังยิงเพื่อนของเธอด้วย พวกเขาคิดว่ากระสุนจะทำให้พวกเธอเงียบเสียงได้ แต่พวกเขาล้มเหลว และจากความเงียบงันนั้นยิ่งมีเสียงนับพันก่อเกิดขึ้น พวกผู้ก่อการร้ายคิดว่าจะทำให้เธอเปลี่ยนเป้าหมายและหยุดความตั้งใจ  แต่ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปในชีวิตของเธอเลย ยกเว้นว่า ความอ่อนแอ ความกลัว และความสิ้นหวังได้ตายลงไป แต่ความเข้มแข็ง พลัง และความกล้าหาญได้เกิดขึ้นมาใหม่และเพิ่มมากยิ่งกว่าเดิมด้วย

ข้าพเจ้าไม่รู้สึกเกลียดตาลีบันผู้ที่ยิงข้าพเจ้าเลยด้วยซ้ำ ถึงแม้หากข้าพเจ้ามีปืนอยู่ในมือ และเขายืนอยู่หน้าข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็จะไม่ยิงเขา นี่คือจิตวิญญาณของข้าพเจ้าที่มีให้กับสันติและความรักต่อทุกคน 

พี่ชายและพี่สาวทุกคน เราต้องไม่ลืมว่าคนอีกหลายล้านคนกำลังทนทุกข์จากความยากจน ความไม่เท่าเทียมกันและความไม่รู้ เราต้องไม่ลืมว่ามีเด็กหลายล้านคนที่ไม่ได้เรียนหนังสือ เราต้องไม่ลืมว่ามีพี่สาวพี่ชายอีกมากที่กำลังรออนาคตที่สดใสและสันติ

ฉะนั้นขอให้เราร่วมกันต่อสู้กับการไม่รู้หนังสือ ความยากจน และการก่อการร้าย ให้เราหยิบหนังสือ ปากกาของเราขึ้นมา มันเป็นอาวุธที่ทรงพลังที่สุด เด็กหนึ่งคน ครูหนึ่งคน หนังสือหนึ่งเล่ม และปากกาหนึ่งด้ามสามารถเปลี่ยนโลกได้ การศึกษาเป็นวิธีแก้ปัญหาทางเดียว การศึกษาต้องมาก่อน ขอบคุณค่ะ…

อย่างไรก็ตาม คนทุกชาติ ทุกศาสนา ทุกเผ่าพันธุ์ต่างแสวงหาสันติภาพกันทั้งสิ้น ถึงแม้ว่าข้อเรียกร้องของมาลาล่าจะเป็นจริงขึ้นมาได้ก็ใช่ว่าสันติภาพจะเกิดขึ้นมาในโลก คนที่มีความรู้หนังสือมากมายใช้ความรู้ในการก่อสงคราม ใช้ความรู้ในการกดขี่ข่มเหงคนที่ด้อยกว่าหรืออื่นๆมากมาย ที่เป็นอย่างนี้เพราะในตัวมนุษย์ยังมีอำนาจความอยากได้ อยากมี อยากเป็นสิงสถิตอยู่ในใจ ถึงจะแก้อย่างไรถ้าแก้ไม่ถูกจุดสันติภาพที่แท้จริงก็ไม่มีทางที่จะเกิดขึ้นได้นี้คือความจริง