“มือใครยาวสาวได้สาวเอา”

เราเป็นประเทศประชาธิปไตย ลักษณะที่เด่นชัดอย่างหนึ่งของระบอบนี้คือ “มือใครยาวสาวได้สาวเอา” ถ้าผมเป็นนักการเมืองที่ดีผมจะกำหนดนโยบายระยะยาวไว้ว่า

            - ประชาชนภายในประเทศจะต้องไม่จน

            - เด็กจะต้องได้รับการศึกษาขั้นพื้นฐานคือจบปริญญาตรี

            - ไทยจะต้องได้เป็นมหาอำนาจของโลกในด้านการส่งออกสิ้นค้าทางการเกษตร การท่องเที่ยวและการบริการ ทุกประเทศต้องหันมาลงทุนกับเราในฐานะประเทศอู่ข้าวอู่น้ำของโลก

สิ่งที่กล่าวมานี้  ไม่เกินความเป็นจริงถ้ารัฐบาลให้ความสำคัญกับ “ทุนทางปัญญา” ของประชาชนในประเทศ

ทุนทางปัญญาคือ ความรู้ ความสามารถ และทักษะในการสืบค้นข้อมูลอย่างเป็นระบบ และที่สำคัญอีกประการที่ต้องมาควบคู่กับทุนทางปัญญานั้นก็คือ หลักมนุษยธรรม (สิ่งที่ทำให้มนุษย์แตกต่างจากสัตว์) ได้แก่

๑. มนุษย์ต้องไม่ฆ่ามนุษย์ด้วยกันเองแม้ในสิ่งมีชีวิตร่วมโลกเดียวกันกับเรา

๒.มนุษย์ต้องไม่ถือเอาสิ่งของ ที่เจ้าของยังไม่ได้ให้

๓. ไม่ผิดลูกผิดเมียของผู้อื่น

๔. มนุษย์ต้องมีวาจาสัจจริง พูดอย่างไรทำอย่างนั้น ทำอย่างไรพูดอย่างนั้น

๕. มนุษย์ไม่ทำร้ายร่างกายตนเองด้วยการเติมยาเสพติดเข้าไปในร่างกาย

เมื่อทุกคนในชาติมีทุนทางปัญญาและมีหลักมนุษยธรรม ย่อมสามารถหยิบเอาทรัพยากรอย่างอื่นมาใช้ให้เกิดผลตอบแทนอย่างไม่มีที่สิ้นสุด นำพาประเทศไปสู่ความเป็นมหาอำนาจของโลกได้อย่างง่ายดาย ในทางตรงกันข้ามถ้าผมเป็นนักการเมืองที่เลว ผมจะผูกขาดความรู้เอาไว้หรือไม่ส่งเสริมทางด้านการศึกษาและทำลายมนุษยธรรมของมนุษย์ เช่นการให้ยาเสพติดเป็นสิ่งถูกกฎหมาย เป็นต้น เมื่อเป็นดังนี้ระบอบประชาธิปไตยย่อมเป็นเครื่องให้คนมีความรู้เอาเปรียบคนที่ไม่มีความรู้ สมดังคำกล่าวที่ว่า “มือใครยาวสาวได้สาวเอา” อย่างแน่นอน           

(ที่กล่าวมานี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัว)