เพื่อนร่วมโลกคนใหม่

เราเริ่มรู้จักกันได้ประมาณเดือนกว่าๆแล้ว ในช่วงแรกที่เราได้พบกัน ฉันชอบแอบมองตอนเธอมากินน้ำ ฉันเห็นดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความหวาดระแวงอยู่ตลอดเวลา จนทำให้ฉันอดคิดไม่ได้ว่าเธอพึ่งมาจากขโมยของคนอื่นมาหรือเปล่า

มาช่วงหลังๆนี้นอกจากเธอจะลงมากินน้ำแล้ว เธอยังส่งเสียงอันไพเราะให้ฉันได้ฟังอยู่บ่อยๆ จนฉันคิดว่าต้องตอบแทนอะไรแก่เธอสักอย่าง ฉันคิดได้ว่าเธอต้องหิวแน่เลย วันต่อมาจึงนำอาหารใส่ถุงเล็กๆติดมาที่ทำงานด้วยเผื่อว่าเวลาเธอลงมากินน้ำเสร็จแล้ว ได้กินอะไรที่เป็นของพิเศษๆ ก่อนนอนสักหน่อยจะได้หลับเป็นสุข เพราะฉันเองก็ไม่รู้ว่าทั้งวันเธอได้กินอะไรมาบ้างหรือเปล่า

ฉันไม่รู้ว่าความสุขในชีวิตเธอเป็นอย่างไร สำหรับฉันแล้วการได้ยินเสียงเธอทุกวัน ได้แบ่งอาหารให้เธอกิน ได้เห็นเธอกินอาหารที่ฉันแบ่งให้อย่างเอร็ดอร่อย แค่นี้ก็ถือว่าเป็นความสุขส่วนหนึ่งในชีวิตของฉันแล้ว

ยิ่งนานวันฉันกับเธอยิ่งสนิทกันมาขึ้น เธอชอบบินมาเกาะบริเวณหน้าต่างในห้องทำงานของฉัน แล้วพยายามทำให้เกิดเสียงดังเพื่อเรียกร้องความสนใจ ซึ่งฉันอยากบอกเธอว่าไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้นก็ได้ ฉันรู้เวลาที่เธอมาอยู่แล้ว สิ่งที่ทำให้เราสนิทกันได้เร็วนั้นอาจเป็นเพราะว่าเรามีอะไรเหมือนกันอยู่ ๓ อย่าง คือ

๑. เราต้องกินเหมือนกัน เธอกินอาหารและมีวิธีแสวงหาอาหารในแบบของเธอ ฉันมีการกินและแสวงหาอาหารในแบบของฉัน

๒. เราต้องเสพกามเหมือนกัน

๓. เรามีความกลัวตายเหมือนกัน

สุดท้ายนี้ ฉันอยากบอกเธอว่าที่เธอต้องมาเกิดเป็นแบบนี้เพราะชาติในอดีตเธอคงทำสิ่งที่ผิดพลาดไว้มาก หรือเธออาจประมาทในการสร้างความดี ซึ่งเธอไม่ต้องนึกเสียใจหรือน้อยอกน้อยใจเพราะทุกคนถ้ายังไม่หมดกิเลสก็มีสิทธิผิดพลาดกันได้ทั้งนั้น

ฉันขอให้อัตภาพแบบนี้ของเธอเป็นชาติสุดท้าย เมื่อละจากโลกนี้ไปก็ขอให้ได้อัตภาพใหม่ที่เหมาะแก่การทำความดี เช่น ได้ร่างกายเป็นมนุษย์ ครั้นได้ร่างกายเป็นมนุษย์แล้วก็ขอให้เธออย่าได้ประมาท เร่งสร้างความดี ยิ่งๆขึ้นไปจนหมดกิเลสเข้าสู่พระนิพพาน อันเป็นเป้าหมายสุดท้ายของสัพพะสัตว์ทั้งหลายในสังสารวัฏนี้

-->